Een van mijn mooiste persoonlijke ervaringen heb ik gehad op 13 december 1994 aan het einde van de middag. Helaas was een tragische gebeurtenis de aanleiding van deze mooie ervaring. Ik was 20 jaar oud toen mijn vader die middag thuis is overleden. Onze eigen huisarts was er helaas niet waardoor er een vervanger kwam om het overlijden te bevestigen. Uiteraard moeten er dan de nodige papieren worden ingevuld en die was ze helaas vergeten mee te nemen. De oplossing was ik dat een uurtje later naar haar praktijk zou komen om de ingevulde papieren op te halen… geen probleem natuurlijk.
Rond een uur of half 6 (midden in de avondspits) stapte ik in mijn auto om daar naar toe te gaan. Het was natuurlijk allemaal behoorlijk emotioneel en ik was er misschien niet helemaal bij met mijn gedachten. Maar voor ik weg reed keek ik in mijn achteruitkijkspiegel en daar zat mijn vader, in het midden op de achterbank. Hij vertelde me dat ik gewoon rustig moest blijven, dat het allemaal goed zou komen en ik me geen zorgen hoefde te maken.
Er kwam meteen een bepaalde rust over me, en zonder problemen heb ik gedaan wat er gedaan moest worden. Niet alleen op dat moment maar ook in de dagen die er volgden.
Later is hij nog een paar keer bij mij geweest maar dit is zonder twijfel de mooiste ervaring en voor mij het bewijs dat de dood niet het einde is.